آب سوار و نان سوار و (فلانی) پیاده (یا به دنبالش)

آب سوار و نان سوار و (فلانی) پیاده [یا به دنبالش]!

1) به صورت نفرین، مترادف آب بدود، نان بدود، (فلان) به دنبالش و الهی نانت بار آهو بشود، آبت کوه به کوه بگردد است.

2) به صورت خبری کنایه از عدم موفقیت شخص مورد نظر در تهیه‌ی حداقل معاش خود یا خانواده‌ی خویش است. «بیچاره کاظم خیری از زندگی ندید. تا آخرین روز زندگیش آب سوار بود و نان سوار بود و او پیاده!» نگاه کنید به آب بدود، نان بدود، (فلان) به دنبالش.