آسید عباس هم با من کومک کرد: تفاوت بین نسخه‌ها
از کتاب کوچه
| سطر ۱۴: | سطر ۱۴: | ||
*ع. ا. دهخدا، امثال و حکم | *ع. ا. دهخدا، امثال و حکم | ||
| + | |||
| + | [[رده: فرهنگ‌نامه]] | ||
| + | [[رده: آ]] | ||
| + | [[رده: آ (امثال و حکم)]] | ||
نسخهٔ ۱۱ ژانویهٔ ۲۰۱۱، ساعت ۱۸:۱۰
آسید عباس هم با من کومک کرد! بیتی است که مصراع دومش این است: که طبعش در غزلبَنْدی‌ست هموار!
مقطع غزلی است که ظاهراً دو نفر با هم آن غزل را گفته‌اند و از این‌رو اسم هر دو باید در تخلص بیاید. مثل را در جایی گویند که کاری ناچیز را چند نفر به انجام برند و بدان نیز فخر آرند.
- سیّد را در تداول سِدْ (بر وزن دل) و سِیْدْ (بر وزن سیل) تلفظ می‌کنند.
منبع
- ع. ا. دهخدا، امثال و حکم
