آسید عباس هم با من کومک کرد: تفاوت بین نسخه‌ها
از کتاب کوچه
| سطر ۵: | سطر ۵: | ||
مقطع غزلی است که ظاهراً دو نفر با هم آن غزل را گفته‌اند و از این‌رو اسم هر دو باید در تخلص بیاید. | مقطع غزلی است که ظاهراً دو نفر با هم آن غزل را گفته‌اند و از این‌رو اسم هر دو باید در تخلص بیاید. | ||
مثل را در جایی گویند که کاری ناچیز را چند نفر به انجام برند و بدان نیز فخر آرند.<sup id="fn_1_back">[[#fn 1|۱]]</sup> | مثل را در جایی گویند که کاری ناچیز را چند نفر به انجام برند و بدان نیز فخر آرند.<sup id="fn_1_back">[[#fn 1|۱]]</sup> | ||
| − | |||
| − | |||
*سیّد را در تداول سِدْ (بر وزن دل) و سِیْدْ (بر وزن سیل) تلفظ می‌کنند. | *سیّد را در تداول سِدْ (بر وزن دل) و سِیْدْ (بر وزن سیل) تلفظ می‌کنند. | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۱ ژانویهٔ ۲۰۱۱، ساعت ۱۸:۱۹
آسید عباس هم با من کومک کرد! بیتی است که مصراع دومش این است: که طبعش در غزلبَنْدی‌ست هموار!
مقطع غزلی است که ظاهراً دو نفر با هم آن غزل را گفته‌اند و از این‌رو اسم هر دو باید در تخلص بیاید. مثل را در جایی گویند که کاری ناچیز را چند نفر به انجام برند و بدان نیز فخر آرند.۱
- سیّد را در تداول سِدْ (بر وزن دل) و سِیْدْ (بر وزن سیل) تلفظ می‌کنند.
منبع
- ۱ ع. ا. دهخدا، امثال و حکم
