ای دوست، گل سرشته را آبی بس

ای دوست، گِلِ سرشته را آبی بس!

آن که چشم و دلش سیر است به اندک می‌سازد. مثل سهواً بدین صورت درآمده و اصل آن چنین است: ای دوست، گُلِ شکفته را بادی بس! ــ قابل مقایسه با پیران را تبی، زمستان را شبی!