بزرگی، یک دمش آب است، یک دمش آتش

از کتاب کوچه
پرش به: ناوبری، جستجو

بزرگی، یک دَمَش آب است، یک دَمَش آتش!

با تو هر چند خسروان باشند

لطف‌ها کرده رازها گفته،

هان و هان، تا نگرددت یک دم

خوف ایشان ز دل برون رفته!

گنج لطفند و خشم‌شان دایم

هست مار سیه، بر او خفته!

بحر جودند، لیک ترسان باش

که به بادی شوند آشفته!

[حسین دهستانی مؤیدی، جامع‌الحکایات]