دنیا را آب ببرد، کچله را خواب می‌برد
از کتاب کوچه
دنیا را آب بِبَرَد، کَچَلِه را خواب می‌بَرَد!
در بی‌خیالی و لاقیدی کسی تمثل می‌شود که «کَچَل» اشاره به اوست. ــ گاه نیز به جای این کلمه از نام خود او استفاده می‌کنند: «برای این کار بیخود به اسماعیل اعتماد کرده‌یی. دنیا را آب ببرد اسماعیل را خواب می‌برد!»
مترادف خالهْ خوابْ رفته.
