صد گوز و نود ریش، که از آب گذشتیم

صد گوز و نود ریش، که از آب گذشتیم!

در این «از آب گذشتن» احساسی خودستایانه از توفیق یافتن یا از خطری جستن مندرج است. جزء اول آن طعنه‌یی دشنام‌آمیز به بدخواهان و حسودان است که: «به کوری چشم آنان از خطری که پیش آمده بود به سلامت جستیم» یا «در کاری که شکستش محتمل بود دشمن‌شاد نشدیم و پیروزی یافتیم».